Drogie i Drodzy Uczestnicy konkursu “Pobawmy się w teatr”.
Zgodnie z umową w tym momencie wychodzą na światło dzienne wyniki!
Bardzo się cieszymy, że konkurs spotkał się z ogromnym zainteresowaniem wszystkich jednostek z terenu Gminy. Jest nam szalenie miło, że w obecnym trudnym czasie kreatywność dzieci nie gaśnie i chętnie uczestniczą w tego typu inicjatywach.
Do oceny wszystkich prac oraz prezentacji zaprosiliśmy, osoby związane ściśle z ruchem teatralnym oraz kwestią animacji kultury na terenie całego kraju.
- Ewa Żukowska – wieloletni pracownik Wojewódzkiego Ośrodka Kultury. W latach świetności Ogólnopolskich Spotkań Lalkarzy -Komisarz oraz kierowniczka artystyczna. Do dnia dzisiejszego aktywna edukatorka teatralna zajmująca się wsparciem merytorycznym dla amatorskich grup teatralnych.
- Urszula Lewartowicz – pedagożka, instruktorka teatralna, reżyserka spektakli, autorka scenariuszy i książek dla dzieci, a przede wszystkim animatorka kultury. Na co dzień jest wykładowczynią Uniwersytetu Marii Curie–Skłodowskiej w Lublinie.
- Katarzyna Kotarska – menedżerka kultury i animatorka społeczności lokalnych. Pedagożka Teatralna oraz koordynatorka programu “Lato w teatrze” w Instytucie Teatralnym im. Z. Raszewskiego w Warszawie.
Z ramienia CKiP w Jury zasiedli Barbara Gąbka– instruktor ds. kulturalno-oświatowych, reż. teatralna, opiekun grup teatralnych CKiP Piotrowice. Propagatorka ruchu teatralnego w gminie Strzyżewice z udziałem wszystkich grup wiekowych. Lokalna koordynatorka konkursów recytatorskich w obrębie powiatu lubelskiego.
W konkursie teatralnym pn. „Pobawmy się w teatr” komisja szczegółowo przeanalizowała wszystkie nadesłane prace. Bardzo dogłębnie podeszła do tematu TEATRU w jednostkach oświatowych w kontekście uwrażliwiania dzieci na sztukę i możliwość ekspresji twórczej oraz wrażliwości dzieci. Do konkursu zgłosiło się 14 podmiotów, które zostały poddane ocenie i szczegółowej eksplikacji.
Poniżej oddajemy teksty Komisji konkursowej i zachęcamy do zagłębienia się w wyjaśnienia. Ocena prezentacji obejmowała: interpretację aktorską, spójność prezentacji, wartość artystyczną zastosowanych środków wyrazu, kulturę słowa, kreatywność, ruch sceniczny i dobór repertuaru do możliwości i wieku wykonawców
A oto nagrodzeni:
komisja niemalże jednogłośnie w kategorii Przedszkolaki i zerówki przyznała nagrodę Laureata dla:
- Klasy 0 z PSP w Bystrzycy Starej za przedstawienie pt. „ Dziewczynka z zapałkami” zagrane w formie etiudy teatralnej.
W kategorii klas I-III
Wyróżnienia dla
- grupy „Maska” ze SP w Bystrzycy Starej za inscenizację wiersza pt. „Rzepka” w formie teatru cieni
- Wiktorii Chodór ze SP w Bystrzycy Starej za teatr jednego aktora w inscenizacji wiersza „Na straganie” Jana Brzechwy.
Dziękujemy zarówno uczniom jak i ich wychowawcom że podjęli wezwanie i włączyli się do naszych projektów. Z przyjemnością oglądaliśmy wasze kreatywne pomysły przelane na papier jak i te ze sceny. Mamy nadzieję, że dalej będziecie rozwijać swoją plastyczną i teatralną twórczość. Nie dajcie gdzieś zaginąć waszej pięknej dziecięcej wrażliwości, waszego sposobu patrzenia na świat i kreatywnych działań. Zapraszamy również w progi naszego Centrum Kultury w Piotrowicach, gdzie będziecie mogli dalej rozwijać swoje talenty i umiejętności. Zwycięzcom gratulujemy i zachęcamy do wzięcia udziału w naszych przyszłych konkursach.
Komentarze zespołu:
Ta drabina to schody do nieba,
A ta miska nad schodami to księżyc.
Tamten miecz
to zwyczajny pogrzebacz,
a z garnków są hełmy rycerzy.
To jest Teatr,
A Teatr jest po to,
żeby wszystko było inne niż dotąd,
żeby iść do domu w zamyśleniu, w zachwycie
i już zawsze w misce księżyc widzieć…
Joanna Kulmowa.
Praca teatralna z dziećmi nie jest robieniem teatru, a zabawą w teatr. Najważniejsze jest rozumne i kompetentne pod względem pedagogicznym i artystycznym bycie z dziećmi.
Zabawa w teatr pomaga dzieciom rozbudzać myślenie i emocje, ukazuje obszary piękna , zachęca do postawy twórczej i uczy wartościowania.
Na twórcze zaangażowanie możemy liczyć wtedy, gdy temat scenariusza zdoła zainteresować i pobudzić emocje. Aby tak się stało, temat powinien poszerzać horyzonty umysłowe dziecka, stawiać je wobec nowych zjawisk, pytań i zachowań, a powstałe zaangażowanie emocjonalne zwiększy szansę utożsamiania się z losami bohaterów.
W doborze scenariusza lub jego tworzeniu musimy zwracać uwagę czy nie jest on wykładem dydaktycznym, ciągiem działań i zdarzeń w jednym nastroju lub zbyt narracyjny i tylko ilustrujący
W dobrym scenariuszu muszą być wyraźnie zaznaczone konflikty , sytuacje budujące napięcie. Muszą znaleźć się też momenty lekkie, komiczne, które rozwijają inteligencję twórczą. Dziecko staje się dzięki temu zdolne do zrozumienia aluzji i podtekstów, a co najważniejsze – uczy się śmiać z samego siebie. Bardzo ważny jest udział dzieci w wymyślaniu zadań pozatekstowych. Ich pomysły sprawiają, że scenariusz może być rozbudowany , a nawet zmieniony, ale satysfakcja ze współtworzenia umacnia Wierę w siebie i kształtuje zdolność samooceny.
W teatrze panuje umowność. Mali aktorzy powinni być ubrani w neutralne, wygodne stroje. Wyróżnikiem postaci mogą być symboliczne znaki. Niedookreślenie stroju pobudza dziecko do tworzenia postaci. Szczegółowe przebranie utrudnia to zadanie. Dziecko wychodzące na scenę w kostiumie żabki czy królewny nie musi już być tą żabką czy królewną. Jeśli znajdzie się na scenie bez określenia postaci przez strój, będzie wiedziało, że musi się stać tą postacią musi pokazać swoim zachowaniem jej sposób poruszania się, jej charakter i nastrój.
Zasadą teatru dziecięcego jest takie budowanie sytuacji by dzieci mogły grać wszystko. Mogą być wzburzonym morzem, szumiącym lasem czy właśnie potrzebną zastawką, a zaraz potem drużyną rycerzy, gromadą piratów, krasnali czy wróżek. Wtedy są w ciągłym ruchu, uczestniczą w akcji, budują sytuacje , są stale na scenie – bawią się, Dzięki temu likwidujemy jedną z głównych przyczyn tremy – czekanie na wejście za kulisami.
Bardzo ważne w teatrze dziecięcym są rekwizyty, ale takie, które są efektem szukania w przedmiotach metafory. Skromna, umowna scenografia – to dowód wiary pedagoga w dziecięcą inwencję twórczą.
Pielęgnowany świat dziecięcej fantazji i wyobraźni jest niezastąpioną wartością w kształtowaniu bogatej osobowości.
Takie refleksje nasunęły mi się po obejrzeniu 14 prezentacji nadesłanych na propozycję CKiP w Piotrowicach pt. POBAWMY SIĘ W TEATR.
Na zauważenie (wyróżnienie ) zasługuje próba zastosowania cieni chińskich przez grupę Maska,ze Szkoły Podstawowej im. M.Konopnickiej w Bystrzycy Starej.
Na SUPER wyróżnienie zasługuje prezentacja Wiktorii Chodór ze Szkoły Podstawowej im.M.Konopnickiej w Bystrzycy Starej, która podjęła myśl budowania teatru pudełkowego( teatrzyk domowy) przy pomocy prostych wyciętych z papieru postaci i bardzo dobrze zinterpretowanym tekstem „Na straganie”J. Brzechwy.
Nagroda Główna – to nagroda dla jedynej prezentacji, która jest widowiskiem teatralnym. Bez słów, bardzo prostymi środkami teatralnymi, z minimalnym użyciem rekwizytów (może czasem zbyt dosłownych) ,w prostej i czystej scenografii, na scenie dział się teatr. W tej krótkiej przecież prezentacji został poruszony problem tak ważny dla współczesnych dzieci. Osamotnienie. Widziałam dorosłych z okrutnym brakiem zainteresowania dla problemów osamotnionego dziecka. Widziałam odrzucenie bohaterki przez grupy rówieśnicze ze względu na inną wrażliwość czy status materialny. Czułam tęsknotę dziecka za ciepłym domem rodzinnym, za przytuleniem jedynej osoby, która miała dla dziecka czas. To wszystko zobaczyłam w prezentacji „Dziewczynka z zapałkami” na podst.H.CH Andersena, w wykonaniu grupy z klasy zerowej ze Szkoły Podstawowej im M.Konopnickiej w Bystrzycy Starej.
Propozycja POBAWMY SIĘ W TEATR, CKiP w Piotrowicach znakomita, kłaniam się za to Pomysłodawcom.
W trudnym czasie dla Ośrodków Kultury, starają się przynajmniej w taki sposób aktywizować społeczność szczególnie przedszkoli i szkół do wychodzenia ze swoim działaniem na zewnątrz, choćby przy pomocy on-line.
Biorąc pod uwagę wrażenia z tej edycji ,zachęcam pedagogów do doskonalenia swojej wiedzy i umiejętności poprzez np. udział w warsztatach doskonalących, do których organizacji serdecznie namawiam PT ZESPÓŁ CKiP w Piotrowicach.
Ewa Żukowska, edukatorka teatralna
Jury zaprasza nauczycieli do poszukiwań inspiracji, tematów, tekstów literackich, wykraczających poza znany, lubiany, ale już wiele razy ogrywany repertuar. Zachęcamy do sięgania po współczesne inspiracje. Można je odnaleźć np. w Nowych Sztukach Dla Dzieci i Młodzieży, a często też w bibliografii scenariuszy zajęć dostępnych na portalu Teatroteka Szkolna. Zachęcamy do tworzenia wydarzeń teatralnych wespół z dziećmi, bazowania na ich potencjale i zasobach: energii, wyobraźni, nieskażonych kodami kulturowymi skojarzeniach. Zauważamy szczególną potrzebę otwierania się na możliwości i moment rozwojowy, w którym są dzieci. Zachęcamy do wzięcia pod uwagę ich zainteresowań, głosów, naturalnych dziecięcych predyspozycji. Sugerujemy, by rozważyć zabawę teatralną lub po prostu dziecięcą zabawę jaką swoistą metodę, z której można wyprowadzić działania sceniczne. Zachęcamy do śledzenia nie tylko współczesnych twórców teatralnych, ale też klasyków takiego podejścia, jak Korczak czy Dorman.
Zwracamy szczególną uwagę na podmiotowe traktowanie dzieci, otwieranie pól do ich samodzielnej twórczości, nieskrępowanej zabawy, poruszania wyobraźni i kreatywności. Zachęcamy, by spektakl w szkole wychodził poza szkolne schematy (ławki, klasa, recytacja, białe koszule i muszki), kierujemy uwagę w stronę eksperymentu, testowania rozwiązań, zabawy w teatr i teatrem, jego środkami wyrazu, możliwościami. Zwróćcie Państwo szczególną uwagę na edukację, która się odbywa w trakcie przygotowania takiego przedstawienia, na rozmowy o tym, czym jest teatr, na trwanie procesu twórczego, z którego można czerpać inspiracje (a czasem nawet gotowe sceny), ale też radość i frajdę, do zachęcania dzieci do tej formy sztuki, która daje możliwość wyżycia się artystycznego i emocjonalnego, a także odgrywania nowych ról, testowania sobie, przeżywania różnych emocji, by potem moc z tego wypróbowanego zasobu korzystać w dalszym życiu.
I oczywiście zachęcamy nauczycieli do poszukiwań, bycia ciekawymi świata, uczęszczania na dobre szkolenia i konsultowania pomysłów (np. w CKIP lub Teatrze Andersena) i większej swobody – zabawy, żartu. Bawcie się dobrze teatrem i w teatrze, a wtedy i dzieci się tym od Państwa zaraża.
Katarzyna Kotarska, pedagożka teatralna /Instytut Teatralny im. Z. Raszewskiego w Warszawie
[embedyt] https://www.youtube.com/embed?listType=playlist&list=PLWXWmJaT60v9uje_wBVW1sIv0gjWMGUZB[/embedyt]